فرج بعد از شدت‏

                  و نیز جناب سید نقل فرمود از جناب علم‏الهدی ملایری که فرمود در

                  اوقات اقامت در نجف‏اشرف برای تحصیل علوم دینیه چندی از جهت

                  معیشت سخت در فشار بودم تا اینکه روزی برای تدارک نان و خوراک

                  عیال هیچ نداشتم از خانه بیرون رفتم وبا حالت حیرت وارد بازار

                  شدم و چند مرتبه از اول بازار تا آخر آن رفت و آمد می‏کردم و به

                  کسی هم اظهار حال خود ننمودم پس با خود گفتم زشت است در بازار

                  این طور آمد وشد کردن لذا از بازار خارج شده داخل کوچه شدم تا

                  نزدیک خانه حاج سعید، ناگاه مرحوم حاج سید مرتضی کشمیری اعلی

                  اللّه مقامه را دیدم به من که رسید ابتدا فرمود تو را چه می‏شود

                  جدت امیرالمؤمنین نان جو می‏خورد و گاهی دو روز هیچ نداشت پس

                  مقداری گرفتاریهای آن حضرت را بیان کرد و مرا تسلیت داد و فرمود

                  صبر کن البته فرج می‏شود و باید در نجف زحمت کشید و رنج برد پس

                  از آن چند فلس (پول رایج آن زمان) در جیبم ریخت و فرمود آن را

                  شماره نکن و به کسی هم خبر مده و از آن هرچه خواهی خرج کن پس

                  ایشان رفتند و من آمدم بازار و ازآن پول نان و خورش گرفته به

                  منزل بردم تا چند روز از آن پول نان و خورش می‏گرفتم با خود گفتم

                  حال که این پول تمام نمی‏شود و هر وقت دست در جیب می‏کنم پول

                  موجود است خوب است بر عیال توسعه دهم پس در آن روز گوشت خریدم

                  عیالم گفت معلوم می‏شود برایت فرج شده، گفتم بلی، گفت پس مقداری

                  پارچه برای لباس ما تدارک کن، بازار رفتم و از بزّازی مقدار

                  پارچه‏ای که خواسته بودند گرفتم و دست در جیب کرده ومقداری وجه

                  بیرون آورده جلوش گذاردم و گفتم آنچه قیمت پارچه‏ها می‏شود بردار

                  و اگر کسری دارد تا بدهم، پولها را شمرد مطابق با طلب او بود و

                  بیش از یک سال حال من چنین بود که همه روزه به مقدار لازم از آن

                  پول خرج می‏کردم و به کسی هم اطلاع ندادم تا اینکه روزی برای

                  شستن، لباس را بیرون آوردم و غفلت کردم از اینکه پول را از جیب

                  خارج کنم و از خانه بیرون رفتم، پس موقع شستن لباس یکی از

                  فرزندانم دست در جیب کرد و آن پول را بیرون آورد و آن را به مصرف

                  مخارج همان روز رساندند و تمام شد.

                  ناگفته نماند که برکت یافتن چیزی و کم نشدن آن به مصرف کردنش به

                  قدرت الهی امری است ممکن بلکه واقع و برای آن شواهد بسیاری است

                  که در کتابها ثبت گردیده و چون نقل آنها در اینجا منافی وضع این

                  کتاب است به کتاب «کلمه طیبه» مرحوم حاج میرزا حسین نوری و کتاب

                  «دارالسلام» مراجعه شود.

                  و نیز کرامات عالم ربانی مرحوم حاج سید مرتضی کشمیری و تشرفش

                  خدمت حضرت حجة بن الحسن عجل اللّه فرجه مورد قبول غالب اهل علم

                  در نجف‏اشرف است.